Het is zowaar mooi weer vandaag hier in Seattle. Dat is vrij bijzonder, want ik heb hier de afgelopen week veel weersomstandigheden gezien en een helder blauwe lucht zie ik nu voor het eerst. Toen ik aankwam in Seattle lag er sneeuw en de dagen erna heeft het ook nog gesneeuwd. Tuurlijk is dat een mooi gezicht maar het bracht ook veel nadelen met zich mee. Het openbaar vervoer was niet erg goed, veel plaatsen waren gesloten en het was niet erg plezierig om buiten te lopen en wat van de stad te zien. Toch heb ik best veel kunnen doen, vooral veel activiteiten van het hostel heb ik bijgewoond. Zo was er een foodtour waarin je 4 uur achter elkaar van restaurant naar restaurant loopt en allerlei gerechten probeert, het was vooral lekkere vette Amerikaanse hap. Dit was gelijk een goede manier om de stad te zien. Het is best een leuke stad met mooie architectuur en op elke hoek van de straat een Starbucks. Seattle staat ook bekend om z'n music scene. Een avond was er live muziek in een bar vlakbij het hostel en dat was echt ongelofelijk goed. Eerst speelde een 18 jarige gozer met een hele diepe stem die hem liet klinken als Johnny Cash en daarna speelde een band van 3 gasten waarvan de gitarist fenomenaal was. Nooit eerder zag en ik iemand die zo snel en goed kon spelen en de nummers die ze speelden bestonden bijna helemaal uit gitaarsolo's. Hij deed je denken aan Jimi Hendrix toen achter z'n hoofd begon te spelen en nog steeds klonk het fantastisch. Een andere avond gingen we met een groep van het hostel naar een arcade hall waar je voor 10 dollar onbeperkt alle games kon spelen, ik voelde me weer net een kind. Vrijdagavond was ook vrij ongewoon want deze avond speelden we een extreme versie van mini golf genaamd Smash Put. De obstakels die we van mini golf kennen bestonden op deze baan uit hydraulisch aangedreven dingen, cirkelzagen en boormachines. Ook hadden ze een soort van shooting range waar je met een luchtkanon golfballen tegen metalen objecten kon schieten. We hadden veel lol die avond en wederom voelde ik me weer net een kind. Zaterdag was ik met een aantal mensen naar de Underground Tour gegaan waarin de bijzondere historie van de stad Seattle verteld wordt. Het blijkt dus dat een gedeelte van de stad vroeger 10 meter lager lag en ze vanwege de wateroverlast de straten verhoogd hebben aangelegd. De tour bracht ons onder de straten waar vroeger de mensen rondliepen en waar de gebouwen betreed konden worden. Sommige plekken kon je zelfs herkennen aan de oude foto's die ze lieten zien en de tourguide kon erg veel vertellen met af en toe wat grappige anecdotes. Gisteravond was er een pubcrawl die ons langs een aantal bars in de stad bracht met in sommige bars live muziek. Het was erg rustig in de stad maar alsnog hadden we een gezellige avond.

Nu zit ik dus achter m'n laptop dit verhaal te schrijven en uit het raam te kijken wat een mooie dag het is en langzaam begint het besef te komen dat het er definitief op zit en ik morgen weer thuis ben. Ik heb een fantastische reis gehad, ben op veel mooie en leuke plekken geweest, heb veel goede vrienden gemaakt, maar nu kijk ik er toch ook wel naar uit om weer naar huis te gaan. Iedereen bedankt voor het lezen van mijn verhalen, ik hoop dat jullie op deze manier een beetje hebben kunnen meegenieten en ik kijk ernaar uit om jullie weer te zien!